Droga 46
Polskie

Idąc po lasach i w dolinach pomiędzy Gemünden nad Menem i Bad Brückenau w górach Rhön, odnajduje się tutaj budowle mostu autostradowego, na którego jezdni nie świstają czyżby pojazdy, lecz stoją wysokie drzewa i bujna roślinność.
Tu kryje się kawałek europejskiej historii transportu: „droga 46".
Chodzi tu o mierzącego 70 km długiego historycznego prekursora dzisiejszej autostady A 7 (Flensburg - Füssen) między Fuldą i Würzburgiem.

 

Na początku XX wieku korzystali tylko nieliczni kierowcy wspólnie z dróg, z pieszymi i wózkami.
Ponadto były te drogi często w żałosnym stanie. Piaszczyste ścieżki, żwirowe, wyboiste drogi i kurz bez końca doprowadzały wiele wycieczek samochodowych wielokrotnie do istnej mordengi.
Nie jest jasne, kto jako pierwszy wpadł na pomysł "drogi tylko dla aut“, ale w 1909 roku w Belinie dla miłośników samochodowych założono spółkę die „Automobil-Verkehrs- und Übungsstraße GmbH“, krótko nazywana „AVUS" (po polsku: „Droga samochodowa ruchu drogowego i ćwiczeć samochodowych sp. z o.o.“). W 1913 roku rozpoczęto prace na tej trasie.
Te jednak trzeba było już rok później wstrzymać ze wzgledu na wybuch 1. Wojny Światowej. Dopiero w 1921 roku mogła „AVUS“, dzisiejszą część A 115, otworzyć dla ruchu.
We Włoszech w 1924 ruku oddano do użytku ruchu drogowego „die Seen-Autobahn“ (po polsku: „Autostrada jezior“), która przebiegała między Mediolanem a Varese. Ta przez inżyniera Piero Puricelli wybudowana trasa inspirowała budowniczych dróg we wszystkich zmotoryzowanych krajach.

 

Jednym z założonych w Niemczech po 1. Wojnie Światowej stowarzyszeń do budowy dróg szybkiego ruchu dla pojazdów silnikowych bylo „HAFRABA“. To stowarzyszenie pracowało według gotowych planów autostrady przebiegającej z Hamburga przez Frankfurt nad Menem do Basel.
Plany ówczesnych autostrad, rozrózniajac tu pojedyncze trasy i pierwsze europejskie sieci tras, orientowały się przede wszystkim na istniejących połączeniach komunikacyjnych. One to łączyły ze sobą stolice, miasta portowe, aglomeracje i turystyczne atrakcje.
Autostrada A7 pomiędzy Hamburgiem a skrzyżowaniem autostrad Hattenbach reprezentuje dzisiaj zrealizowaną „HAFRABA” linię.
Ta linia nie zostala jednak zrealizowana przez stowarzyszenie „HAFRABA” lecz przez „Gesellschaft zur Vorbereitung der Reichsautobahnen", krótko „GEZUVOR“ (po polsku: „Korporacja do przygotowania autostrad Rzeszy Niemieckiej”) albo przez „Unternehmen Reichsautobahnen“ (po polsku: „ Spółka autostrad Rzeszy Niemieckiej”).
W 1933 roku aby uzyskac dostęp do dokumentów „HAFRABA” i innych stowarzyszeń, tamtejsza wladza przyczynila sie do własnego rozwiązania tych organizacji.
Po rozwiązaniu „HAFRABA” uzyskano do dyspozycji w pełni dopracowane dokumenty budowy i w ten sposób można bylo już w kilka miesięcy po przejęciu władzy rozpocząć budowę autostrad.

 

W termninologi tamtych czasów nazywano poszczególne odcinki autostrad „drogą".
Odcinek pomiędzy skrzyżowaniem autostrad Hattenbach i Würzburgiem otrzymał oznaczenie „droga 46".
Budowę części odcinka pomiędzy Bad Brückenau a Würzburgiem rozpoczęto w 1937 roku.
Zakończonych zostało 47 nadal do dzisiaj zachowanych budowli mostu autostradowego, szerokie części ciała ziemi lącznie z przylączeniami, rampy budynków i parkingi.
Brak było tylko nawierzchni.
Po rozpoczęciu wojny prace na „drodze 46" zostaly w 1940 roku zatrzymane.
Generalnie rzecz biorąc budowa autostrady Niemieckiej Rzeszy zakończyła się z powodu wojny w 1943 roku. 3. 893 km autostrady zostały zrealizowane w całości. Prawie tyle samo kilometrów było rozpoczętych. W częściach Europy Środkowej można jeszcze odnaleść resztki tych prac.

 

Od 1948 roku rozważano wykończenie „drogi 46".
Na trasę i budowle mostu autostradowego z okresu przedwojennego pomiędzy skrzyżowaniem autostrad Hattenbach i Fuldą można bylo w zasadzie polegać. Natomiast z na poludnie od Fuldy wraz z jej budowlami mostu autostradowego i zakończonymi robotami ziemnymi, polożonej dotychczasowej trasy całkowicie zrezygnowano .
Z jednej strony było to wynikiem doświadczeń zdobytych w ciągu 10 lat budowy autostrad. Z drugiej strony powstały tymczasem również nowe zasady ich budowy.
Tak też się stało, że ówczesny minister transportu Seebohm w latach 1960-61 ustalił przebieg tras bieżącej autostrady A 7.

 

Ruiny budowli „drogi 46" pomiędzy Gemünden nad Menem i Bad Brückenau odzyskał z powrotem las. Dostały się one w zapomnienie.
„Droga 46" stała się "zapomnianą autostradą".

 

Dziś jest to najdłuższa, zabytkowa ruina autostrady Niemiec. „Droga 46" jest technicznym certyfikatem, który umożliwia zrozumienie ważnych etapów rozwoju od początku budowy autostrad. Ten fakt i jej wyjątkowy stan spowodowały, że jest ona - jedyną na całym świecie - która jako zabytek techniki zostala umieszczona pod ochroną.

 

Die „Arbeitsgemeinschaft Autobahngeschichte (AGAB)“ (po polsku: „Grupa robocza historia autostrady" oferuje kilka razy w roku zwiedzanie „drogi 46".

 

Seitenanfang
Seitenanfang
Seite drucken
Seite drucken
Kontakt
Kontakt
Impressum
Impressum
Homepage
Homepage